Lees het gehele artikel via volgende link.
woensdag 16 januari 2013
vrijdag 11 januari 2013
woensdag 17 oktober 2012
De Gids | Artikel: 'Gedoemd tot inter- en intralevensbeschouwelijk divers samenleven'
zondag 1 juli 2012
VISIE | Interview: 'Tijd om de druk van de ketel te halen' in Visie 29/06/2012
'Tijd om de druk van de ketel te halen'
'We hebben niet alleen het recht om vakantie te nemen, maar ook de verdomde plicht om vakantie te houden. Aan het woord is Wim Vandewiele, zingevingscoördinator van het ACW, die een boompje opzet over de zin en onzin van vakantie
Het is vrijdag 29 juni en de laatste school-
dag van het jaar. Straks gaan de school- poorten onherroepelijk dicht voor twee
maanden en breekt eindelijk de zomer- vakantie aan. Ook op de werkvloer is de
sfeer merkbaar anders. De eerste lading collega’s vertrekt met vakantie en de
achterblijvers tellen de dagen af tot het hun beurt is. Gesprekken tijdens de
middagpauze gaan over verlofperiodes en vakantieplannen. De zomer luidt een
ander levensritme in, en dat stemt zingevings- coördinator Wim Vandewiele tot
nadenken.
1936
‘Als werknemersbeweging hebben we fel
gestreden voor het recht op vakantie. In 1936, na de Grote Staking in juni,
werd het recht op één week betaald verlof ingevoerd. Een overwinning voor de
vakbonden die het leven van de mensen ingrijpend veranderde. Doorheen de jaren
werd het recht uitgebreid en sinds 1975 kan iedere werknemer in België twintig
dagen vakantie opnemen. Zonder twijfel is dit duur bevochten recht op vakantie
zinvol. Alleen vraag ik me af of we
vandaag wel zo zinnig met die vrije tijd
omspringen.’
Onderdruk
‘Vakantie is: tijd vacant - of beschikbaar -
hebben voor jezelf, voor je gezin, familie en vrienden. Het is tijd om te
ontspannen, door op reis te gaan, klusjes op te knappen, een
spannend boek te lezen, uitstapjes te maken.
Het is tijd om de druk van om van een toestand van overdruk naar een situatie
van onderdruk te gaan. Maar als ik eerlijkheidshalve naar mezelf kijk, stel ik
vast dat ik er niet in slaag om wat gas terug te nemen. En ik ben kennelijk
niet alleen, want ook in mijn omgeving?!
Vakantiestress
‘Het begint al in de aanloop naar de vakantie.
Snel, snel willen we nog dossiers afronden op het werk. We moeten ook onze reis
voorbereiden en nog gauw nieuwe zomer- kledij kopen tijdens de solden. Tijdens
de vakantie zelf loert het gevaar om de hoek dat we ons werk mentaal niet
loslaten. Zeker voor mensen met een smartphone, die voortdurend bereikbaar zijn
voor hun werkgever, is dat aartsmoeilijk. En dan ligt daar nog een ellenlang
lijstje thuis te wachten, met taken die we tijdens het jaar niet konden
realiseren en die nu of nooit uitgevoerd moeten worden. Het zou haast de
omgekeerde wereld zijn, als we ernaar zouden snakken om terug te mogen gaan
werken om aan de vakantiestress te ontsnappen.’
Plicht
‘Mijn idee is dus dat we niet alleen het recht
hebben om vakantie op te nemen, maar ook de verdomde plicht om vakantie te
houden. Dit is evenzeer een tip voor anderen, als een wens voor mezelf. Tijdens
mijn vakantie wil ik in de tuin werken, moet ik de verbouwingsplannen aan mijn
huis in gang zetten, wil ik die en die vrienden bezoeken, moet ik mijn eindwerk
schrijven... Veel willen en moeten, en weinig loslaten. Soms heb ik het gevoel
dat ik helemaal geen vakantie heb genomen.’
Mentale rust
‘En onvermijdelijk kom je dan uit bij de vraag
of de ver- houding tussen werk en privéleven tijdens het werkjaar wel in
evenwicht is. Vaak worden we bij het begin van de vakantie ziek, omdat we dan
tijd hebben om ziek te zijn. Een heel jaar lang zijn we mentaal in overdruk,
stress lijkt structureel ingebouwd in ons leven. Dat pleit er al helemaal voor
om toch minstens de vakantie daarvan te vrijwaren en die tijd in te zetten
waarvoor ze dient: het werk en de stress eens een tijdje loslaten en mentaal
tot rust komen. Plan dus niet te veel in je verlof en leef eens rustig van dag
tot dag.’
Leen Grevendonck
--
U kan het artikel nalezen in de online versie van Visie via deze link.

dinsdag 15 mei 2012
OPINIE | Oproep naar een waarderende houding ten aanzien van de 'C of de K in actie' op de eerstelijn van de samenleving
Zowel Mark Van de Voorde in zijn brief aan Jean-Paul Vermassen op Braambos-Radio (6 mei 2012), Didier Pollefeyt in zijn opiniestuk in De Standaard (14 mei 2012) en Rik Torfs in Het Nieuwsblad (15 mei 2012) gaan stevig tekeer over de naamsverandering van KAV in Femma. Toen ik beide bijdragen aan het verwerken was, borrelde spontaan de gedachte in mij op aan een illustere uitspraak van één van de televisiekabouters in Kabouter Plop: "ik word daar zo moe van!'. Ik word moe van het ongenuanceerde misbruik van de term secularisatie, maar vooral moe van de reflex van enkelingen die in de 'inner circle' van de Kerk met oogkleppen naar de samenleving toe strijden voor én met het grote gelijk
Ik ben ervan overtuigd dat het voor Femma belangrijk is om -naast een vriendinnenclub te vormen- op te komen voor de gewone vrouw (en niet voor de supervrouwen die we dagelijks op ons televisiescherm zien verschijnen), in het bijzonder op te komen voor die vrouwen die in onze samenleving nog steeds -zichtbaar en onzichtbaar- uit de boot vallen! Als Femma daarvoor tekent én dit engagement van de KAV blijft doorzetten, is dat volgens mij een getuigenis van de 'C of K in actie'. Als je dat doet, laat je als beweging je oorspronkelijke bronnen absoluut niet in de steek. Integendeel, je zet ze in de praktijk om. Anders uitgedrukt: diaconie in actie op de eerstelijn van de samenleving.
De baseline van 'C' of de 'K-identeit is eigenlijk heel eenvoudig en begrijpbaar voor velen: je ziet onrecht gebeuren, je maakt je daar ongeloofelijk boos over en je doet er dan ook iets aan! Dat is mijn vrije vertaling van Cardijns: 'zien, oordelen, handelen'. In deze week van Rerum Novarum mag dat gerust nog eens herhaald worden.
De centrale vraag is niet de vraag naar de 'C' of de 'K'. Neen, de centrale vraag voor ons als brede christelijke gemeenschap is de vraag naar de waardering van deze 'C of K in actie'. Zijn we bereid om deze 'C' of 'K' te waarderen van mensen die deze waarden in actie omzetten en dit zelf niet meer kunnen of willen benoemen met terminologie uit het geijkte 'C' of 'K'-woordenboek?
Ik ben ervan overtuigd dat je met een meer waarderende houding ten opzichte van mensen en bewegingen die de 'C of K in actie' omzetten, meer openheid creëert dan met een vingerwijzing naar het al dan niet weglaten van de 'C' of de 'K' in de 'speech' van mensen of de naam van een organisatie.
Wim Vandewiele
Algemeen Zingevingscoördinator ACW
Ik ben ervan overtuigd dat het voor Femma belangrijk is om -naast een vriendinnenclub te vormen- op te komen voor de gewone vrouw (en niet voor de supervrouwen die we dagelijks op ons televisiescherm zien verschijnen), in het bijzonder op te komen voor die vrouwen die in onze samenleving nog steeds -zichtbaar en onzichtbaar- uit de boot vallen! Als Femma daarvoor tekent én dit engagement van de KAV blijft doorzetten, is dat volgens mij een getuigenis van de 'C of K in actie'. Als je dat doet, laat je als beweging je oorspronkelijke bronnen absoluut niet in de steek. Integendeel, je zet ze in de praktijk om. Anders uitgedrukt: diaconie in actie op de eerstelijn van de samenleving.
De baseline van 'C' of de 'K-identeit is eigenlijk heel eenvoudig en begrijpbaar voor velen: je ziet onrecht gebeuren, je maakt je daar ongeloofelijk boos over en je doet er dan ook iets aan! Dat is mijn vrije vertaling van Cardijns: 'zien, oordelen, handelen'. In deze week van Rerum Novarum mag dat gerust nog eens herhaald worden.
De centrale vraag is niet de vraag naar de 'C' of de 'K'. Neen, de centrale vraag voor ons als brede christelijke gemeenschap is de vraag naar de waardering van deze 'C of K in actie'. Zijn we bereid om deze 'C' of 'K' te waarderen van mensen die deze waarden in actie omzetten en dit zelf niet meer kunnen of willen benoemen met terminologie uit het geijkte 'C' of 'K'-woordenboek?
Ik ben ervan overtuigd dat je met een meer waarderende houding ten opzichte van mensen en bewegingen die de 'C of K in actie' omzetten, meer openheid creëert dan met een vingerwijzing naar het al dan niet weglaten van de 'C' of de 'K' in de 'speech' van mensen of de naam van een organisatie.
Wim Vandewiele
Algemeen Zingevingscoördinator ACW
zaterdag 7 april 2012
Wim mijmert: “Pasen… tijd van omkeren en hoop”
“Het ACW zit in crisis, het ACW verblijft in een belegerde burcht, het ACW passeert meermaals langs de kassa, het ACW loopt imagoschade op, het ACW… “
… verliest alle hoop?
Uit deze greep aan krantenkoppen van afgelopen week zouden we kunnen afleiden dat alle hoop uit het ACW is weggevloeid, meer zelfs dat er een zeker genoegen bestaat in het toekennen van een status van…
… ‘hopeloosheid’.
De vraag rest ons dan meer dan ooit: “Nemen wij genoegen met deze zogenaamde status van ‘hopeloosheid’?”. Kiezen wij ervoor om zomaar mee te gaan in wat anderen over ons zeggen, mee te gaan in hoe anderen ons omschrijven?
Vandaag bevinden we ons in de Goede Week. “Goede Week?”, hoor ik je denken. Vanuit een meer cynische lezing voelen we niet echt aan dat we ons binnen ACW in een ‘goede’ week bevinden.
Persoonlijk heb ik de toegekende mate aan goedheid van de Goede Week nooit echt ten diepste begrepen, maar daar bestaat zeker wel een goede uitleg voor. Belangrijker is mijn buikgevoel dat vertelt – zelfs als kind al – dat er uit deze week van dramatische gebeurtenissen, namelijk de veroordeling en terechtstelling van Jezus, uiteindelijk toch iets ‘goeds’ is voortgekomen.
Feitelijk was Zijn verrijzenis niet voor iedereen onmiddellijk een ‘happy end’. Velen twijfelden over deze radicale omkering van dood naar leven en hadden meer ‘ruimte, tijd en taal’ nodig om dit te laten bezinken en te geloven.
Het goede van deze Goede Week is dat er met Pasen een kiem van hoop is gelegd, er een omkering heeft plaatsgevonden. Pasen is een uitnodiging om deze kaart te trekken, te kiezen om in deze hoop te geloven en daarvoor ook aan ieder van ons ‘ruimte, tijd en taal’ te geven.
Ik hoop dat Pasen voor jou deze keuze mag zijn, ook voor ons als ACW!
Wim Vandewiele
Algemeen Zingevingscoördinator ACW
… verliest alle hoop?
Uit deze greep aan krantenkoppen van afgelopen week zouden we kunnen afleiden dat alle hoop uit het ACW is weggevloeid, meer zelfs dat er een zeker genoegen bestaat in het toekennen van een status van…
… ‘hopeloosheid’.
De vraag rest ons dan meer dan ooit: “Nemen wij genoegen met deze zogenaamde status van ‘hopeloosheid’?”. Kiezen wij ervoor om zomaar mee te gaan in wat anderen over ons zeggen, mee te gaan in hoe anderen ons omschrijven?
Vandaag bevinden we ons in de Goede Week. “Goede Week?”, hoor ik je denken. Vanuit een meer cynische lezing voelen we niet echt aan dat we ons binnen ACW in een ‘goede’ week bevinden.
Persoonlijk heb ik de toegekende mate aan goedheid van de Goede Week nooit echt ten diepste begrepen, maar daar bestaat zeker wel een goede uitleg voor. Belangrijker is mijn buikgevoel dat vertelt – zelfs als kind al – dat er uit deze week van dramatische gebeurtenissen, namelijk de veroordeling en terechtstelling van Jezus, uiteindelijk toch iets ‘goeds’ is voortgekomen.
Feitelijk was Zijn verrijzenis niet voor iedereen onmiddellijk een ‘happy end’. Velen twijfelden over deze radicale omkering van dood naar leven en hadden meer ‘ruimte, tijd en taal’ nodig om dit te laten bezinken en te geloven.
Het goede van deze Goede Week is dat er met Pasen een kiem van hoop is gelegd, er een omkering heeft plaatsgevonden. Pasen is een uitnodiging om deze kaart te trekken, te kiezen om in deze hoop te geloven en daarvoor ook aan ieder van ons ‘ruimte, tijd en taal’ te geven.
Ik hoop dat Pasen voor jou deze keuze mag zijn, ook voor ons als ACW!
Wim Vandewiele
Algemeen Zingevingscoördinator ACW
maandag 27 februari 2012
Interview Braambos (26/02/2012) met Wim Vandewiele over het IKKS
Interview Braambos (26/02/2012) met Wim Vandewiele over het IKKS. U kan het interview herbeluisteren op Youtube via deze link.
Meer informatie en inschrijven voor het symposium 'Ziek-zijn en Zingeving' op 16 maart 2012 (Elewijt Center - Zemst) kan u via deze link naar de website van het IKKS.
woensdag 22 februari 2012
Het IKKS in 'Vandaag' op Radio 1 (VRT)
Vanavond heeft het IKKS in 'Vandaag' op Radio 1 bij monde van Lea Verstricht -onderzoekscoördinator bij het IKKS- toelichting gegeven bij het begin van de vastenperiode. U kan het audiofragment herbeluisteren via deze link.
zaterdag 11 februari 2012
Reactie op de lezing van Mark Van de Voorde over 'Geloof en Politiek' (ACW Kempen - 10/02/2012)
Gisterenavond reageerde ik tijdens het mandatarissenweekend van ACW Kempen op de inleiding van Mark Van de Voorde over 'Geloof en Politiek'. Mark Van de Voorde werkte dit thema breder uit in zijn boek 'Geloof en Politiek. Een vis op een fiets.' Via deze link kan u een artikel vinden uit De Standaard met de hoofdlijnen van dit boek.
Ik formuleerde de bedenking of we nog concreet kunnen 'landen' met het ideaal-typische beeld dat Mark Van de Voorde van een christelijk geïnspireerd politicus schetst. Immers, zijn er vandaag de dag niet meerdere lezingen van het Christendom mogelijk? In welke mate beïnvloedt deze geïndividualiseerde lezing het politieke handelen van een politicus? Diverse lezingen van het Christendom impliceren dan ook een divers pallet aan politiek handelen dat vanuit een christelijke inspiratie voortspruit. Ik ben ervan overtuigd dat dit eerder een verrijking kan zijn dan een bedreiging, maar het gevaar bestaat er wel in dat christelijk geïnspireerde politici niet meer kunnen 'opstijgen' in de rat race van het technocratisch georiënteerde politieke spel. Vrij vertaald betekent dit dat het gevaar om de hoek loert dat christelijk georiënteerde politici quasi geen kennis en bewustzijn meer hebben van hun ideologische grondwortels.
Reactie in Tertio (8 februari 2012) over manifest 'Gelovigen nemen het Woord'.
"Wim Vandewiele, algemeen zingevingscoördinator ACW, ziet vanuit zulke initiatieven een positieve dynamiek groeien. “Ik ben een voorstander van participatieve democratie, ook in de kerk. Dit initiatief speelt in op hoe mensen – vooral jongeren – vandaag inspraak wensen. Ik ben niet voor polemiek, maar vind het een meerwaarde uit te ko- men voor je mening. Dat gebeurde met dit manifest. Kijk naar de namenlijst. Het gaat duidelijk over toegewijde gelovigen die niet tegen de kerk zijn, maar uit bezorgdheid naar buiten komen en vragen naar overleg. Ik betreur daarom de reactie van ‘De rooms-katholieke vliegenmeppers’ die de ander verketteren in plaats van naastenliefde te beoefenen”, vindt Vandewiele.
Het gehele artikel over het manifest 'Gelovigen nemen het Woord' kan u hier nalezen.
Abonneren op:
Posts (Atom)